منِ دیگرِ من

سال جدید شروع شد و نخواستم یه پست کلیشه ای بذارم و تبریک بگم با اینکه به گونه سختی مبادی آداب و رسوم و معتقد به اونها هستم و دلم از ته دل میخواد تمام رسوم باستانی رو اجرا کنم و زنده نگه دارم اما در این مورد ترجیح دادم متفاوت باشم

به هر روی سال نو مبارک ...

سال 94 سال سختی بود برام خیییییلی سخت پر از چالش (نه ازین چالش الکیا هااااااا چالش که میگم ینی چااااااااالش)، غم ، تنهایی (دوست پسرمم باهام بهم نزده :D)و از همون لحظه اولش و حتی قبل از اون و هنوزم ادامه داره اما با این تفاوت که من آدم نوروز 94 نیستم ...

از ته دلم میگم احساس قدرت میکنم و قلبم بهم میگه تو شکست ناپذیری ...

خدایا عاشقتم که این قدرت رو به من دادی که خودت می دونی

میون گریه خندیدن کار آسونی نیست برای این موهبتت ممنونم ولی خدایا رحم کن خدای رحیم من خودت ما بنده هاتو بهتر میشناسی تحملمون کمه دستمونو بگیر ...

مگه میشه آدم ناامید نشه ؟ مگه میشه دلم نگیره؟ مگه میشه گریه نکنم؟ مگه میشه درد لعنتی دست چپم سراغم نیاد؟ مگه میشه گناه نکنم؟ مگه میشه نلغزم ؟

نه قول نمیدم دیگه به خودم توی سال نو ازین قولا نمیدم ولی منی که وارد سال 95 شد انقد قدرتمند هست که دلایل محکمتری برای اینا داشته باشه انقد دیگه خودشو میشناسه که سعی کنه با خودش مهربونتر باشه و به دنبالش با دیگران ...

البته به یاری خدای مهربون خودم عاشقتم خدایا

با اجازه شاعر این شعر پایین رو تغییراتی خیلی خیلی کم میدم که حرف دل خودم بشه (در حد چند کلمه)

روزگارا که چنین سخت به من می گیری        

باخبر باش که پژمردن من آسان نیست

نه دگر دلگیرم

و نه فردای غم انگیز مرا می خواند

بلکه باور دارم دلخوشی ها کم نیس

زندگی باید کرد ...

اصلشو میتونید از اینترنت ببینید امیدوارم سراینده این قطعه از تغییراتم ناراحت نشه ...

سال نوتون پر از تغییرات خاص و پر از امید با فردایی بهتر ...