میزگرد ...

اگر بخوام ازدواج کنم ...

امروز داشتم تجربه روز اول کاریمو برای ارائه به استاد آماده می کردم یه عالمه فکر زد به سرم

اگر بخوام ازدواج کنم ...

کمک به دیگران چطور ممکنه وقتی قراره خودتو درگیر چیزی بکنی که نیمی از وقت و آزادی تو رو خواهد گرفت ...

اینجوری نمیشه باید از اولش شروع کنم ...

میزگرد آدمک های ذهنم دوباره تشکیل شد ...

-          - خب بذار متنو تایپ کنم

-          - توی وبلاگ هم میشه گذاشتش ...

-          - اینو میشه تو اینستا هم گذاشت؟

-          - واسه اینستا باید عکس گرفت ...

-          - کاش ازون صحنه عکس میگرفتم خیلی صحنه غم انگیزی بود شاید دیگه هیچوقت تکرار نشه

-          - چطور میتونی همچین فکری بکنی؟ تو هم یکی از همون ملت به قوله "ژوله" ماسماسک به دستی؟

-          عکس گرفتن از یه بچه توی جوب که هیچکاری هم براش نکردی ؟!!!! و بعد هم با افتخار بذاریش توی محیط عمومی و بگی من چنین چیزی دیدم شما هم ببینید؟ خب که چی؟ تو که دیدی چیکار کردی؟ بیشتر باید باعث شرمندگیت باشه

-          - تنهاش گذاشتم ... خب من ... من کار دیگه ای نمیتونستم بکنم

-          - چرا؟

-          - چون دست و پام بسته س ... چون دیرم شده بود ... مامان بابام همرام بودن اصلا اصلا من یه دخترم چیکار میتونم بکنم ...

افکارمو همینجا تموم کردم ازینجا به بعدش منو میترسونه هیچوقت جرات بیشتر گوش دادن به این آدمکای عیب جو که هیچ توجیه ساختگیی رو نمیپذیرن نداشتم و جلسشونو نیمه کاره ملغی کردم ... میترسم تهش برسه به اینکه منم تنها چیزی که میخوام فقط خودنماییه ...

شما هم ازین آدمک ها دارین؟

 

پی نوشت : میدونم این حرفا شاید هیچ ربطی به ازدواج نداشته باشه ... اما ظاهرشه توش یه چیزایی هس خخخخخخ

دوم اینکه اوقات زیادی افکار آدم از یه جایی شروع میشه و به ناکجا میرسه ... بر من ببخشایید که دوست ندارم افکارمو ادیت کنم ... اینطور فکر کنید که یک آدم وسواسی هست که نظم افکارش براش خیلی مهمه ...

یا حق